Başlıksız Şiirler : Küçüğüm

“Ne git diyebildim ne kal
Bilmediğim, bilmediğin şeyler vardı
Bakakaldım öylece
Geç mi kaldım çok mu erkendi
Tasavvur edemedim
Bir kolumdan biri diğer kolumdan diğeri çekiyordu
Ne gidebildim ne kalabildim
Bıraktım
Öylece
Ortada
Gelen hiç olmadı
Arkama baktım, belki diyerek
Ama yoktun
Yüzün gözümde, kokun tenimde
Ne sarılabildim ne uzak durabildim
Ne olduğunu ne olmadığını bilemedim.”

İçimizde var olan, gizlediğimiz ve ortaya çıkmasından korktuğumuz o hisler…
Konuşmak istediğimiz  ama bir türlü cesaret edip ağzımızdan çıkmasına izin vermediğimiz o cümlelerin bir kitapta sizin namınıza haykırmasıdır şiirler; kısa ve duygu yüklü. Ne güzeldir sizin taşıdığınız duyguların sizin adınıza da ifade edilmesi. Düşünürüz, hissederiz, biliriz ki yalnız değiliz.
Tek bir cümle, belki bir paragraf, bir şiir; herkes için ayrı bir anlam, ayrı bir hüzün, ayrı bir neşe yaratıyor…
Hepimiz kendi hikayemizin başkahramanlarıyız, kimimiz suskun kimimiz konuşkan belki de sadece dinlemeyi seven…
Yeşim Koçman, kendi hikayesinden yola çıkarak derinlerde biriktirdiği duygularını gün yüzüne çıkararak bu kitabında sizlerin de hislerine tercüman olacak. Onun kahramanı susmaktan vazgeçti, ses verdi.Peki ya sizin kahramanınız?

Yazar Hakkında
Yeşim Koçman 1983 yılında Manisa’nin Salihli ilçesinde ilkokul öğretmeni anne ve babanın ilk çocuğu olarak dünyaya geldi. Ailesinin farklı bir şehirde görev yapması sebebiyle hayatının ilk dokuz aylık döneminde ailesinden uzak kaldı. Bu süre zarfında kendisini büyüten anneannesinin ve çok sevdiği dayısının özlemini, onlardan ayrı kaldığı dönemlerde her zaman kalbinde taşıdı. Yaz tatilleri; anneannesi, dayısı ve oyun arkadaşlarına kavuşacağı için iple çektiği zamanlar oldu. 1991 yılında dayısının, 2002 yılında anneannesinin vefatı ile onlara olan özlemi daha da derinleşti.
2004 yılında Hacettepe Üniversitesi Gıda Mühendisliği Bölümü’nü bitirdi. Üniversiteyi bitirdikten sonra kariyerine başladığı özel sektörde Sosyal Sorumluluk, Sürdürülebilirlik alanlarında çalışmaya devam etmektedir.
Hayattaki tüm kimliklerinden bağımsız olarak en çok insan olmaya, insanların duygularını anlamaya merak duydu. Ve hayat onu kendi duygularını anlamaya ve anlatmaya yönlendirdi. Yazmayı kendini en çıplak ve en cesur ifade ettiği alan olarak tanımladı. Her şeyin insan için olduğunu, her duygunun her insanda var olduğunu bilerek, duyguların geçiciliğini gözlemleyerek, yolculuk olarak tanımladığı bu hayatta iz bırakmak istedi.
Dünyanın en saf sevgisine sahip ve duygu geçişlerini en güzel yaşayan varlıklar olduğunu düşündüğü çocuklara inanılmaz bir hayranlık ve sevgi duydu. Çocukların her zaman yetişkinlerin en büyük öğreticisi olduğuna inandı.
Yeşim Koçman, çocuklarla daha çok vakit geçirmeye, içindeki çocukla konuşmaya, yazmaya ve hayatı tecrübe etmeye devam ediyor.